Przyjmuje się, że początkiem romantyzmu w Polsce to 1822 rok, czyli data wydania pierwszego tomu Poezji Adama Mickiewicza, zatem nasz romantyzm był o całe pokolenie później niż w Anglii, czy Niemczech, jego początek przypada na młodość pierwszej generacji urodzonej już po rozbiorach, gdzie dojrzewała podczas wojen napoleońskich, traktatu wiedeńskiego.
Romantyzm w Polsce
Od roku 1849 zaczyna się schyłek polskiego romantyzmu, data zakończenia epoki datuje się na rok 1863. Polski romantyzm dzieli się na dwa podstawowe okresy pierwszy to przed powstaniem listopadowym, natomiast drugi po nim. Kazimierz Brodziński atakował znacznie nieład w sztuce romantycznej, fantastykę, oraz gotycyzm czy grozę.
Brodziński uważał, że polska literatura nie powinna naśladować ani klasycyzmu, ani romantyzmu. Mickiewicz zaś w jednym ze swoich dzieł przypisał ożywienie mitycznych wierzeń, ideę wolności, czy zainteresowanie światem niewidocznym. Bunt romantyczny w Polsce opierał się głównie na odrzuceniu prawie wszystkiego, co jest racjonalne i tego co wiązało się z klasycyzmem, co było potocznie utożsamiane z kulturą francuską.
Na planie społecznym, narodowym obejmował on ideę wolności, sprzeciwiał się wobec ugody politycznej, do której byli skłonni pisarze nieco starszej generacji. Romantyzm stał się okresem, gdzie w Polsce zaczęła występować krytyka literacka, zaczęło to odgrywać główną rolę, nie tylko wśród czytelników, ale także wpływała znacznie całościowy kształt literatury. Najbardziej znanymi krytykami byli najwybitniejsi pisarze tacy jak Słowacki, czy Krasiński.
Przełom romantyzmu w naszym kraju trwał niemalże dziesięć lat, w ten czas odznaczał się licznymi gwałtownymi sporami pomiędzy romantykami, a klasykami, tak zwana walka romantyków z klasykami, podczas powstania listopadowego aktywni byli zarówno pisarze starszego pokolenia, jak i romantycy. Okres po powstaniu listopadowym miał dość duże znaczenie dla polskiej literatury, gdyż całkowicie odmienił sytuację pisarzy. Stolicą polskiej literatury stał się Paryż, została radykalnie zaostrzona cenzura.
Literatura krajowa po powstaniu listopadowym funkcjonowała w szczególnie nieprzyjemnych warunkach, zawsze pozostawała w cieniu wielkich dzieł romantyków, którzy pisali na emigracji.
